Een gevoelig kind in een gestructureerde wereld
Mijn verhaal begint in Den Haag, waar ik opgroeide in een gezin met mijn ouders en jongere broer. Mijn moeder werkte in het onderwijs en mijn vader begon bij de brandweer voordat hij zich verder ontwikkelde richting personeelszaken. Onze opvoeding was netjes en gestructureerd, maar niet altijd even warm. Ik was een gevoelig kind, meer op mijn plek in de natuur of verdiept in mijn eigen wereld dan in de drukte van leeftijdsgenoten. Mijn sensitiviteit uitte zich op allerlei manieren: gevoelig voor sfeer, stoffen, geluiden en emoties. Ik voelde me vaak een buitenbeentje, iemand die meer observeerde dan deelnam.
Een bepalend aspect uit mijn jeugd was mijn band met mijn gehandicapte oom. Waar anderen misschien moeite hadden om contact met hem te maken, voelde ik een natuurlijke verbinding. Ik hielp hem graag en merkte hoe goed het voelde om op een diepere laag met iemand in verbinding te zijn. Zonder dat ik het wist, legde dit de basis voor mijn latere werk als coach en gids.
Toch vond ik mijn plek niet vanzelfsprekend. Thuis werd niet altijd ruimte gemaakt voor mijn gevoeligheid, en school voelde als een systeem waarin ik me moest aanpassen. Wat me boeide, leerde ik moeiteloos; wat me niet interesseerde, vond ik moeilijk om me in te verdiepen. Het was dan ook geen verrassing dat ik mijn eigen weg begon te zoeken buiten de vastgelegde structuren.
School en de eerste stappen in zelfstandigheid
Op de middelbare school begon ik als studiebol, maar na een jaar blijven zitten veranderde alles. In plaats van me te voegen naar het systeem, begon ik mijn eigen ruimte te creëren. Ik werd de enige leerling met een sleutel van de school en vond manieren om het onderwijs in te richten zoals het voor mij werkte. Dit ondernemende, zelfsturende aspect is altijd gebleven.
Mijn fascinatie voor de psyche en het grotere geheel was al vroeg aanwezig. Ik vond talen interessant, met name Frans, en had een voorliefde voor vakken zoals macro-economie, waarin verbanden zichtbaar werden. Toch sloot geen enkele studierichting perfect aan bij wat ik wilde, en dat maakte het lastig om een duidelijke weg te kiezen.
Ik besloot Commerciële Economie te studeren, simpelweg omdat Psychologie niet mogelijk was met mijn vakkenpakket. Het vak Human Behavior boeide me, maar de rest voelde als ballast. Discussies met docenten, het moeten leren van dingen die voor mij geen betekenis hadden—ik voelde al snel dat dit niet mijn pad was. Op dat moment kreeg ik werk aangeboden en besloot ik de overstap te maken naar de praktijk.
Vanaf jonge leeftijd had ik een ondernemende geest. Ik ben nooit lang voor een baas gaan werken, behalve een periode als bedrijfsleider in een discotheek. Ook hier vond ik mijn eigen manier om invulling te geven aan de functie. Ik kreeg vrijheid en wist op mijn manier verbinding te maken met mensen. Maar diep van binnen voelde ik dat dit niet was waar ik écht thuishoorde.
De ontdekking van mijn ware pad
Rond mijn dertigste werd het me pas echt helder: ik was altijd al coachend bezig geweest. Mensen kwamen vanzelf naar me toe met hun verhalen, hun diepgang, hun worstelingen. Dit was geen toeval, maar iets wat bij mij hoorde. Ik besloot het serieus te nemen en volgde de opleidingen Coaching Basics en Life Coaching bij het Atma Instituut in Amersfoort. Dit gaf me veel inzichten en een sterke basis, maar ik voelde ook dat coaching voor mij niet alleen mentaal was—het lichaam speelde een essentiële rol.
Mijn reis naar lichaamsbewustzijn begon. Eerst via coaching, later via EFT (Emotional Freedom Techniques), en uiteindelijk vond ik mijn ware kracht in ademwerk. Ik merkte hoe woorden soms tekortschoten en hoe diepgaande transformatie mogelijk was via het lichaam, via ademhaling, via volledige aanwezigheid. Steeds meer ging ik werken op gevoel, vanuit intuïtie in plaats van alleen methodiek. De kennis die ik had opgebouwd werd een hulpmiddel, maar de echte kracht zat in de afstemming op het moment en de energie van de persoon voor me.
Leven en werken vanuit afstemming
Mijn familie heeft nooit helemaal begrepen wat ik doe, al groeit de interesse van mijn ouders de laatste jaren. Dit is tekenend voor mijn hele pad: ik heb vaak keuzes gemaakt die niet de meest logische leken, maar die wél klopten voor mij. Ik heb geleerd te vertrouwen op dat gevoel, ook als het onzeker was. Zo besloot ik op een gegeven moment een goedbetaalde opdracht niet aan te nemen, puur omdat het niet goed voelde. Die momenten hebben me het meest geleerd over mezelf: dat loslaten en vertrouwen me altijd verder brengt dan vasthouden aan zekerheid.
In relaties en vriendschappen heb ik vrouwen aangetrokken die zich veilig voelden bij mij en helemaal zichzelf konden zijn. Niet als coach, maar als mens. Dit heeft me veel geleerd, vooral over het bewaken van mijn eigen grenzen en het herkennen van patronen die iets over mij zeggen. Ik zie dit terug in mijn werk: ik bied ruimte waarin mensen echt kunnen zakken in hun lichaam, in hun gevoel, in hun eigen waarheid. Dat is geen methode, dat is een manier van zijn.
Mijn werk als gids
Ik noem mezelf geen coach of therapeut, maar een gids. Ik help mensen herinneren aan wat ze diep van binnen al weten, aan wat hun lichaam hen vertelt. Ademwerk, EFT, lichaamsbewustzijn—het zijn allemaal middelen, maar de kern is simpel: ik begeleid mensen naar hun eigen essentie.
Soms vraagt dat om spanning loslaten, soms om diep voelen, soms om herontdekken wat je écht wilt. Ik werk met ondernemers, coaches en mensen die al veel geprobeerd hebben, maar nu écht een shift willen maken. Die niet meer blijven hangen in verhalen, maar willen voelen en ervaren.
De essentie van mijn reis
Als ik terugkijk op mijn leven, zie ik een rode draad: ik heb altijd mijn eigen pad gevoeld, zelfs als het nog niet duidelijk zichtbaar was. Soms was dat moeilijk, soms voelde het eenzaam, maar het heeft me altijd gebracht waar ik moest zijn.
En als ik één boodschap uit mijn verhaal zou willen meegeven, dan is het deze:
Blijf voelen wat jouw pad is en volg dat, want dat brengt je ECHT verder.
Comments